Shinobi (ninja)

SHINOBI (NINJA)
Między XV a XVII wiekiem japońscy shinobi (w wolnym tłumaczeniu "złodzieje") zajmowali się sztuką kamuflażu, sabotażem oraz skrytobójstwem. Mieszkali w górskich osadach, gdzie mogli ćwiczyć potajemnie. Według Stephena Turnbulla, specjalisty w dziedzinie japońskiej historii wojskowości "Istniały wielkie klany wojowników, a techniki przekazywano z pokolenia na pokolenie". Panowie feudalni często zatrudniali najemników ninja, żeby pozbyć się wrogów, nie ścigając na siebie podejrzeń. Profesja przetrwała w ten sposób dwa stulecia. W XIX wieku o wojownikach ninja zaczęły krążyć legendy - podobno umieli latać, chodzić po wodzie i stawać się niewidzialni.

SIEDZIBA
Jako miejsca zamieszkania, szkolenia i życia, ninja wybierają najbardziej odległe i ukryte w przyrodzie tereny. Nie posiadają konkretnego miejsca, jako główną siedzibę na przykład do naradzania.

TRENING
Genin - Uczniami zostawali młodzi kandydaci, którzy trenowali od najmłodszych lat. Znali najprostsze techniki kamuflażu i pomagali starszym wojownikom ninja w najazdach i bitwach.
Chunin - Wyszkoleni przez weteranów chunin stali na czele najtrudniejszych misji i przygotowywali uczniów (genin). Byli odpowiedzialni za realizację strategii najstarszych wojowników.
Jonin - Posiadają największe doświadczenie. Szkolili najlepszych i nadzorowali przygotowanie najmłodszych wojowników. Planowali najazdy i ataki, ale rzadko brali udział w misjach.
Wojownika ninja przygotowywano do roli szpiega i zabójcy, oraz - jak głosi legenda - do panowania nad siłami przyrody.

UBIÓR
Tradycyjnie przedstawia się ich ubranych na czarno, z kolczugą pod okryciem wierzchnim, mieczem na plecach i twarzą pokrytą czarnym barwnikiem. Barwy takie byłyby pomocne podczas działań nocnych. Chusta (fengui) nie tylko utrudniała rozpoznawanie szpiega, ale służyła również jako pas, pomoc we wspinaczce oraz opatrunek.
W wielu warstwach okrycia ukrywano broń. Miecz zawieszano na pasie, na plecach a kusari-gama, czyli łańcuch z sierpem na końcu, chowano przy kostce. Shuriken (gwiazdki ninja) ukrywano w wewnętrznej sakwie.
W podróży obszerne okrycia chroniły przed chłodem i deszczem. Czarne ubrania mało widoczne podczas nocnych wypraw, miało czerwone akcenty, przez co ewentualne plamy krwi mniej rzucały się w oczy.

BROŃ
Lista broni jakimi najczęściej posługiwali się ninja:

• Miecz ninja-tō, zwany też shinobi-gatana - podstawowa broń ninja.
  
• Tessen – wachlarz posiadający metalowe ostro zakończone wstawki.
  
• Kunai
  
• Kusari-gama – składa się z jednostronnego ostrza umocowanego do drewnianej rękojeści. Dodatkowo z przymocowanym łańcuchem o długości ok. 2,5-3,5 metra z żelaznym ciężarkiem na końcu.
  
• Kyoketsu-shoge – tradycyjna broń ninja. Była to kombinacja yari (włóczni) z sierpem i żelaznego pierścienia ok. 10 cm. średnicy, umocowanego na końcu liny o dł. 2,4 do 3 metrów, zrobionej często z kobiecych lub końskich włosów.
  
• Yari – rodzaj włóczni
  
• Tantō – sztylet japoński
  
• Tetsu-bishi – małe, metalowe, ostro zakończone kawałki metalu.
  
• Shobo – mała broń, używana do uderzania w witalne części człowieka. Kark, szyja, oczy, krocze były najlepszymi miejscami do użycia tej broni.
  
• Shuriken – popularnie zwany gwiazdką niekoniecznie przyjmował jej wygląd. Czasem był to po prostu mały nóż do rzucania. Shu – ręka, Ri – wyrzut, Ken – ostrze. Najczęściej były rzucane w witalne części ciała. Nieraz powlekane śmiercionośną trucizną działającą na układ krążenia.
  
• Sai - sztylet, służył pierwotnie jako narzędzie rolnicze do siania ryżu.
  
• Ashiko – szpony, które zakładało się na stopę, tak by ułatwiły one wspinaczkę na drzewo, bądź ścianę zamku.
  
• Bō – długi kij (około 180 cm), który umożliwiał walkę na dystans.
  
• Nunchaku
  
• Manriki-gusari – łańcuch bojowy, długi na trzy stopy, z większymi ogniwami na końcach. Służył do miażdżenia czaszek, używany był również do duszenia.
  
• Kama
  
• Hanbō
  
• Fuki-ya – dmuchawka używana do wydmuchiwania rzutek z trucizną w przeciwnika. Broń dystansowa, używana tylko z zaskoczenia, mająca na celu otrucie lub oślepienie wroga. Czasami była używana jako rurka do oddychania w wodzie.
  
• Łuk
  
• Chigiriki – kij z łańcuchem, z ciężką kulą na końcu. Trafienie było śmiertelne bądź ogłuszające.

TECHNIKI*
Techniki, którymi posługują się ninja, zwane ninjutsu (jap. 忍術?) dzielą się na innin (jap. 陰忍?) – "techniki do działań w ukryciu" oraz yōnin (jap. 陽忍?) – "techniki do działań jawnych". Innin przeznaczone są do zadań dywersyjnych na terytorium wroga. Yōnin zaś stosuje się podczas przygotowanych wcześniej pod względem strategicznym ataków.

UMIEJĘTNOŚCI
Ninja najczęściej potrafili:

• Skakać po dachach, drzewach.
  
• Wspinać się po drzewach, za pomocą swoich wyostrzonych pazurów.
  
• Schodzić bokami i cichaczem.
  
• Kamuflować się, ubierać tak, by nikt ich nie rozpoznał.
  
• Posługiwać różnym rodzajem broni.
  
• Tworzyć trucizny i nasączać nimi strzały.

Każdy z klanów, szkolił się w wybranej dziedzinie i te umiejętności, przekazywał następnym z pokolenia na pokolenie. Dzieciom, wnukom czy nawet innym najbliższym osobom.

_________________________
* informacja jest tylko dodatkiem do opisu profesji, niedostępna na forum.
Źródło: Wikipedia, "Sekrety Nauki" nr 3(13) 2013.