Targowisko

Targowisko od zawsze było miejscem gwarnym i tłocznym. Nie inaczej było dzisiaj, kiedy to młoda maiko wybrała się na zakupy, późną porą. Dziewczę ubrane w kimono, które zdobiło elementy kabuki, dreptała powoli ku stoiskom z wszystkim czego tylko dusza mogła zapragnąć. Charakterystyczne stukotanie okobo budziło uśmiech u starszych mężczyzn. Nie było, to jednak niczym dziwny. Starsi ludzie lubili ten dźwięk, było on dla nich niczym balsam na uszy. Pogoda niestety nie dopisywała dlatego też, padający śnieg począł przyozdabiać, ciemne włosy dziewczyny, jakby szpila wepchnięta w nie, nie była wystarczająca. Eiko przyglądała się towarom. Miała kupić kilka tkanin potrzebny do uszycia kimon oraz ozdób. Matka z poprzedniego Okiya podarowała jej trochę pieniędzy, mówiąc dokładnie na co ma je przeznaczyć. A wybór był trudny, niestety?

Targowisko, to nie tylko dobrze miejsce na zakup zapotrzebowanego towaru, a dla niektórych nawet dobry na kradzieże. Niekoniecznie mogą być to czyjeś oszczędności, ale przede wszystkim żywność.
Wędrując ulicą targowiska, Izanami spoglądała na lewo i prawo, szukając czegoś interesującego. Niewiele miała oszczędności, a i o misje także było ciężko. W dodatku żadnych śladów i wieści od brata. Co było bardziej niepokojące. Mimo tego, szła przed siebie i żyła dalej, w nadziei, że kiedyś go odnajdzie.
Stanęła sobie przy straganie, przy którym ludzie kupowali owoce. Mało ich było, więc nic dziwnego, że towar był trudno dostępny o tej porze roku. Mimo wszystko, Kaori udało się niespostrzeżenie ukraść jabłko. Nie ze straganu sprzedawcy, ale z kosza klientki. Niewinnie przechodząc i trzymając dłonie skrzyżowane ze sobą. Rękawy kimona dobrze maskowały ruch rąk, że bez powodu było można cokolwiek w nich ukraść i schować. Idąc dalej, nie zwracała na siebie szczególnej uwagi i dopiero po oddaleniu się o parę metrów od straganu z owocami, zagryzła sobie jabłko. Stanęła zaraz przy miejscu, gdzie znajdowały się przepiękne tkaniny, ale możliwe cholernie drogie. Na pewno nie na kieszeń Izanami. Na razie stała i obserwowała sobie.

Kilka stoisk było wypełnionych różnymi rodzajami tkanin. Oczy Maiko przykuły jednak wspaniale wykonane tkaniny z motywem smoka. Powoli podeszła, więc do stanowiska. Ukłoniła się lekko dziewczynie stojącej obok. Przy powitaniu na jej buzi pojawił się lekki uśmiech. Spod kimona wysunęły się delikatnie, zgrabne dłonie o smukłych lecz długich palcach, które pogładziły materiał. Ten w dotyku był miły, delikatny idealny. Jednak zanim dziewczyna podjęła decyzję obejrzała inne tkaniny. w końcu jednak dokonała wyboru.
- Przepraszam, nie widziałaś sprzedawcy? -spojrzała na kobietę stojącą obok. Może widziała sprzedawcę, gdyż chwilowo go nie było.

Słysząc pytanie nieznajomej dziewczyny, Kaori się obejrzała i stwierdziła, że wokół nich nie ma nikogo innego, więc pytanie musiało być do niej skierowane.
- Nie. Nie widziałam.
Sama się także obejrzała i zajrzała nieco głębiej straganu. Sprzedawca musiał gdzieś wyjść, albo obsługiwał innego klienta. Kaori go wyczaiła, gdzie to odwrócony prawie plecami, zwijał i pakował wybraną przez klienta tkaninę. Tutaj akurat zastanawiała się czy warto ukraść czy też może lepiej nie ryzykować? Opcji było wiele, ale mając tu obok świadka, wolałaby nie ryzykować. Ciekawe jednak było to, czy dziewczyna obok kupi tę droższą tkaninę czy może tańszą? Wiadome będzie jak bardzo jest bogata. Taka ludzka obserwacja.

Kaori w tym momencie dokończyła swoje jabłuszko i przyglądała się pracy sprzedawcy z klientką. Obserwując tę młodą kobietę, po jej stroju, uczesaniu i pięknie na twarzy, mogła strzelać że jest księżniczką, córką jakiegoś bogacza albo przyszła Gejszą. To była wręcz interesująca zagadka. Patrząc też na to jaki ona wybrała materiał, niewiele jej to pomagało w rozszyfrowaniu tego kim jest. I tak stała aż cały zakup dobiegł końca i kto wie, czy nasza towarzyszka dwóch zdań, nie pójdzie sobie dalej. W sumie, po co Izanami miałaby się nią interesować? Może tylko dla pieniędzy? No tak. Parę dodatkowych groszy by się przydało. Więc póki co, na razie spoglądała w jej kierunku i jeżeli Eiko ruszyła straganami dalej, Kaori ruszyła za nią, lecz tak by ta tego zbytnio nie odczuwała, że jest śledzona. A ogryzek wyrzuciła gdzieś przy okazji.

Kiedy sprzedawca ładnie, spakował towar Eiko zapłaciła. Teraz potrzebowała jeszcze odszukać kilku innych rzeczy na targowisku. Błądziła, więc pośród stoisk, a jej buty w charakterystyczny sposób tupały. Zapewne gdyby podążająca za nią dziewczyny znała ten odgłos, domyśliła by się kim jest osoba przed nią. Może gdyby pomalowała twarz białą i czerwoną farbą wszystko na pierwszy rzut oka, stało by się jasne. Farba jednak pewnie przy obecnej pogodzie szybko spłynęła by z pięknego lica, tworząc szkaradne wzory. Tak czy siak nie było nad czym myśleć, bowiem Eiko widziała, że dziewczyną, która stała przy stoisku z materiałami uczepiła się jej niczym ćma ognia.
-Ahh, przepraszam czemu za mną chodzisz? -zatrzymała się spoglądając na dziewczynę.

Idąc jakiś kawałek za nieznajomą, z pod straganu z tkaninami, Kaori spostrzegła chód owej dziewczyny. Musiała zatem pochodzić z domu gejsz. Jednakże, mogła też pochodzić z jakiegoś bogatego rodu, gdzie to ojciec zechciał aby jego córka stała się Gejszą. Żeby była na prawdę kimś. Nie tyle co uczyłaby się samodzielności ale też artystycznych umiejętności.
Czarnowłosa stanęła, kiedy to samo uczyniła śledzona przez nią osoba. Westchnęła, słysząc jej pytanie. Zaraz jednak obejrzała się w lewo, to w prawo, ale niestety nic nie wpadło jej do głowy, czym by się wytłumaczyć. Więc powróciła na nią swoim spojrzeniem.
- Chodzę tak jak każdy inny. Czy to źle? - Przeważnie zdarzają się sytuacje, że ludzie chodzą tymi samymi kierunkami, uliczkami i nie ma mowy tutaj o śledzeniu. W tę wersję powinna jej uwierzyć. Bo przecież nie Kaori jedna szła za tą dziewczyną. Czarnowłosa zwaliłaby nawet winę na idącą za nią babcię, która przystanęła co prawda przy pobliskim straganie.

Delikatnie się uśmiechnęła do dziewczyny. Nie chciała być niegrzeczna czy coś w tym rodzaju.
-Oczywiście, że nie. Może, więc zechcesz mi pomóc wybrać kilka drobiazgów? -oczywiście nie zmuszała jej do tego. Złożyła jedynie luźna propozycję
- Wybacz nie przedstawiłam się jestem Eiko. -skinęła lekko głową. Nadal czekając na odpowiedź dziewczyny.

Takiego obrotu sprawy to Kaori się nie spodziewała. Nie brała pod uwagę tego, że ta oto dziewczyna, nie dość że zaproponuje wspólne zakupy, to jeszcze zdradzi jej swoje imię. To tak się zdobywa znajomości? A może to tylko takie chwilowe spacery, by potowarzyszyć komuś podczas zakupów?
- Eemm... Okey. I tak nie mam nic innego do roboty.
Odpowiedziała, prawie szczerze i odwzajemniła uśmiech. W prawdzie to w planie miała upolować sobie jedzenie, albo poszukać jakąś misję za pieniądze. Bo te co miała, się zaczynały kończyć, dlatego była bardziej oszczędna i kierowała się jak na razie kradzieżą.
- Nie masz co przepraszać. Nie pytałam Cię przecież o imię.
Wyjaśniła jej błąd. Może i to jest tak w zwyczaju, ale Izanami tu nic złego nie widziała. Jak będzie chciała znać jej imię, to by się o to zapytała. No ale z drugiej strony miło, że ktoś od razu Ci się przedstawia.

Słysząc pozytywna odpowiedź ze strony dziewczyny, delikatnie się uśmiechnęła. Cieszyła się z faktu, iż będzie posiadała towarzyszkę w zakupach. Wielu ludzi myślało, że do gejszy czy też maiko nie można się odezwać. Przez ten błąd w postrzeganiu jej sióstr jak i jej samej Eiko cierpiała na samotność. Co z tego, że ludzie jej się przyglądali jak żywemu dziełu sztuki, kiedy nie mogła do nikogo otworzyć.
Eiko przytaknęła na słowa dziewczyny, ruszając w kierunku kolejnych straganów. Podeszła do jednego z nich, gdzie były same ozdoby.
-jak myślisz, co będzie mi pasować? -spytała, ciepłym głosem

Izanami nie pojmowała takich zasad, żeby nie odezwać się do Gejszy bo coś tam coś tam. Jednakże każda praca miała swoje zasady i nie komentowała tego otwarcie. Sama siebie nie widziałaby w tej roli. Ba, nawet się do tego nie nadawała. Gdyby miała czasem udawać jedną z takich, najlepiej by chyba na tym wyszła waląc w bęben czy wykonując taniec i to jeszcze z innego "gatunku". Bo na pewno nie klasyczny czy inny jeszcze.
Skoro już tak się złożyło, że ma przed sobą nową koleżankę ze spaceru między straganami, to jej dotrzyma towarzystwa. Dostrzegła także na jej twarzy owy uśmiech, jakby z czegoś była zadowolona.
Przystanęły przy jednym z miejsc, sprzedających ozdoby na ubrania i przede wszystkim do włosów. Przyjrzała się dziewczynie, lustrując jej ubranie i fryzurę, po czym spojrzała na zawartość błyskotek. Sięgnęła po zieloną spinkę, przypominającą skrzydła ważki i pokazała jej.
- Myślę że to. - Po tych słowach wpięła jej we włosy a sprzedawczyni z uśmiechem na twarzy, wyjęła zaraz średniej wielkości lustro, by Eiko mogła przyjrzeć się sobie z nową spinką we włosach.

Wiele dziewczyn nie miało wyboru czy chce zostać gejszami czy też nie. Sprzedawali je i tyle. Eiko nie pamiętała swojej przeszłości. Była taka mała kiedy sprzedali ją, że nie pamiętała praktycznie nic z świata przed przybyciem do Okiya. Może i tak było lepiej, bo nigdy nie tęskniła za normalnym życie. Słysząc opisowości o tym jak jest normalne życie nie potrafiła sobie tego wyobrazić pomimo sporej fantazji. Czy to jednak było minusem? Inne dziewczyny tęskniły, wspominały, roztrząsały wspomnienia, a ona nie miała ich. Nic takiego nie czuła.
Przyglądała się ciemnymi oczyma ozdóbkom. Hmmm... wiele z nich podobało jej się ale miała pieniądze tylko by wybrać jedno. Na szczęście dziewczyna pomogła jej. Uśmiechnęła się kiedy ozdoba znalazła się w jej włosach. Delikatnie chwyciła lusterko od sprzedawczyni, dokładnie oglądając jak ozdoba prezentuje się w jej ciemnych puklach. Nie wyglądała tak źle jednak jej uwagę przykuła inna ozdoba. Kolorowe kwiaty i dzwoneczki zwisające na pojedynczych niteczkach, na które były nawleczone małe, złote dzwoneczki. Eiko chwyciła i ta ozdobę przymierzając i nią. Obie wyglądały prześlicznie, więc nie mogła się zdecydować, która jest ładniejsza. W końcu jednak się zdecydowała, kupiła obie, gdyż jej matka nalegała, że muszą już iść. Pożegnała się z dziewczyną i z mata wróciła do Okiya.

zt

Spotkanie dobiegło końca. Młoda dziewczyna wybrała dodatkowo jeszcze jedną spinkę i zakupiła obie, zamiast jednej. Nic tu w sumie po Izanami, skoro młoda dama sobie poradziła w zakupach. Mimo to, stała i przyglądała jej z uwagą. Widząc, że ktoś czekał na jej nowo poznaną znajomą, nie ruszyła z nimi. Pożegnała się z Eiko, skinieniem głowy i odprowadziła wzrokiem. Wpatrywała się w jej osobę tak długo, aż nie zniknęła jej z zasięgu wzroku.
Nie mając tutaj nic specjalnego do roboty, ruszyła dalej w swoim kierunku.


[z/t]