Shiro

Imię i nazwisko: Shiro 白 - nie jest to imię jakie nadali mu rodzice lecz tego prawdziwego nie pamięta. Być może za młody był by je zapamiętać bądź po prostu wolał o nim zapomnieć.

Wiek: 28 lat

Profesja: Samuraj

Status: Ronin - samurai wędrujący z jednego krańca kraju kwitnącej wiśni na drugi. Zarabia na życie jako miecz do wynajęcia, który opowie się po stronie tego kto zapłaci więcej.

Wygląd: Na polu walki nie pozostał już prawie nikt kto opowiedzieć mógłby o tym co tu się stało. Jedynie ten który piętrzył się ponad stosem ciał rozłożonych u swych stóp. Skąpany we krwi mężczyzna mierzył około 184 cm wzrostu, był bardzo dobrze zbudowany co widać było poprzez podziurawione kimono. Ciało jego naznaczone było ogromem blizn, tych już wyleczonych jak i tych jeszcze ociekających krwią. Pomimo tego wszystkiego nie wyglądał on jednak na zbyt przejętego całą sytuacją. Spokój i chłód piwnych oczu przemierzał bowiem teren przed nim samym na wskroś. To puste wyzbyte wszelakich uczuć spojrzenie przyprawić mogłoby nie jedną osobę o dreszcze, a już na pewno gdyby spostrzegła ona całokształt demonicznej twarzy. Delikatne strumyczki krwi spływające po zarysowanych w otępiałym uśmiechu ustach, nieład białych bujnych włosów sklejonych najróżniejszego rodzaju wydzielinami i potem.
Wyglądał niczym demon, cieszący się nieszczęściem tych którzy polegli zapewne od jego ostrza. Ostrza które właśnie jednym płynnym przecięciem powietrza oczyszczone zostało z świeżej jeszcze krwi. Przepięknie zahartowana stal na głowni swej wyryte miała symbole, najwyraźniej klanu bądź nieznanej grupy. Rękojeść oplecioną białą skórą chroniła tsuba w kształcie półksiężyca, a z drugiego jej końca zwisały dwa skórzane pasy koloru białego. Ostrze ów w rękach demonich wyglądało przepięknie, zupełnie jakby zaklęte i wykute zostało przez bogów, a następnie odebrane im by pomimo swego łagodnego, nieskazitelnego wyglądu czynić mogło to, do czego było przeznaczone.  

Charakter: Żyjąc w tym okrutnym świecie już kilka ładnych lat Shiro wyzbyć musiał się uczuć takich jak współczucie, strach czy ogarniająca serca ludzi nienawiść i chęć zemsty. Jako wojownik i nieczuły najemnik mężczyzna przemierza Japońskie ziemie. Wie, że nigdy w swym życiu nie zazna spokoju, domowego ciepła i rodzimej miłości. Nie nastawia się na to, z resztą czy ktoś jego pokroju byłby w stanie osiąść gdzieś na stałe, założyć rodzinę, zająć się domem i dziećmi? Nie! Ten typ za wiele widział, za wiele zła wyrządził. Zabijał bez skrupułów, bez mrużenia swych przepełnionych pustką oczu. Nawet teraz gdy twarze zabitych ludzi nawiedzają go we snach nie czuje z tego powodu wyrzutów sumienia. Robił to co musiał, to co mu kazano, za co mu płacono. Wartość pieniądza dla najemnika najważniejsza jest bowiem na tym ludzkim padole. Braterstwo broni? Więzy krwi? A cóż to, zapewne spytałby się młody wojownik, nie podążał nigdy drogą bushido, drogą samuraja. W końcu to on sam zabił swych kompanów gdy Ci uznali iż stał się on zbyt niebezpieczny by mógł żyć. Przeszył serce swego dowódcy, swego przybranego ojca podczas snu, a następnie podpalając obóz i wprowadzając zamieszanie wyrżnął całą najemniczą kompanię. Od tego czasu wędruje po tym świecie, przepełniony samotnością, podejmuje się każdego zlecenia za które się mu sowicie zapłaci, nie zwracając uwagi na swe życie które swoim własnym zdaniem utracił jeszcze przed narodzinami.  

Umiejętności:
1. Sztuka walki bronią białą (Katana/Wakizashi) - Shiro od dziecka uczony był jak przetrwać w ciężkim padole żywota najemnika. Gdy więc był w stanie unieść w dłoni miecz musiał zacząć na siebie zarabiać. Chłopak znany jest przede wszystkim z walki stylem "Nitōryū".
2. Walka wręcz - Jako wojownik miecza nie używa on typowych sztuk walki znanych w owych czasach, jednakże umiejętności z co niektórych stylów przydają się podczas potyczek. Mężczyzna przede wszystkim w kombinacjach ataku wykorzystuje swe nogi, tą sztukę w połączeniu z stylem walki mieczami opanował niemalże do perfekcji.
3. Sztuka przetrwania - Nie każdy świadom jest jak przetrwać na dzikich ostępach przez kilka tygodni, z dala od cywilizacji gotowego posiłku czy chociażby ciepłego łoża. On z uwagi na swą profesję zna się jednak na tym jak nikt inny.  
4. Medytacja - Dla wojownika spokój ducha i opanowanie podczas walki to rzecz najważniejsza.
5. Żeglarstwo.

Ciekawostki:
1. Imię Shiro czyli "biel" nadał mu dowódca pewnej bandy która znalazła go gdy chłopak miał zaledwie 3 lata.
2. Pomimo gładkiej nieoszpeconej twarzy, wojownik ów skrywa pod swymi szatami ogrom blizn najróżniejszego rodzaju. Są to pamiątki z treningów czy chociażby dawnych bitw.
3. Jego pochodzenie ani korzenie nie są do końca znane, jednakże nie wygląda on na typowego Japończyka, co spostrzec można chociażby i po kolorze włosów.
4. W szeregach cesarstwa jak i wśród znanych wojowników uważa się go za syna demona o czym świadczy zresztą nadany mu przydomek "Onishiro". Jednakże to tylko głupie bajanie prostego ludu.

Historia:

Czarny wijący się dookoła dym, zapach spalenizny i ulice zbrukane krwią. Dookoła wrzaski, jęki i krzyki nieustępujących, walczących pomiędzy sobą ludzi. Bitewny, wszechogarniający zamęt. Nie sposób człekowi zwykłemu byłoby się w nim odnaleźć, jednakże samotny wojownik kroczył spokojnie przed siebie trzymając w dłoni prawej wyciągniętą katanę. Nagle dobiegający z oddali szelest zamienił się w ochrypły przepełniony rządzą zemsty krzyk. Na białowłosego tuż zza rogu wybiegł uzbrojony samurai dzierżący nad swą głową ostrze gotowe do ataku. Ogarnięty bitewnym szałem nie zatrzymywał się, nawet wówczas gdy jedno szybkie cięcie przecięło mu tętnice szyjną jeszcze zanim zdążył uderzyć od góry. Wymijając klęczącego, dychającego jeszcze wojownika Shiro uśmiechnął się jedynie delikatnie, zupełnie jakby była to tylko i wyłącznie zabawa, jakby to wszystko co miało wówczas miejsce było czymś naturalnym. Czymś co zaraz i tak przeminie...
Budzący się z krótkiego snu białowłosy, nie zerwał się z wrzaskiem jakby zrobiła to spora ilość osób wyrywających się z niechcianego koszmaru. Zachowywał się zupełnie normalnie, jakby to wszystko było dla niego codziennością. Zaczesując opadające na twarz włosy do tyłu, podniósł się powoli z słomianego posłania po czym wymijając niewielkie palenisko wyszedł z jaskini. Na zewnątrz panował totalny mrok, a otaczający wszystko dookoła las nie przepuszczał doń nawet księżycowego światła, które jedynie przez niewielki prześwit padało na małe wodne źródełko. Po chwili namysłu i dojściu do wniosku, że nikt ani nic nie zagraża aktualnie jego życiu, zrzucił z siebie resztki czarnego kimona, po czym tak jak Bóg go przyzwoicie stworzył wszedł do wody. Zanurzając się odpłynął na chwilę myślami.
- Gdyby ktoś powiedział mi, że skończy się to zupełnie inaczej. Nie uwierzyłbym! Świat ten przepełniony jest ludzką zawiścią, chciwością, strachem przed tymi którzy w przyszłości mogą zagrozić ich ambicją. A ludzie tacy jak ja? No cóż....
Gdy zamknął oczy w całości oddając się wspomnieniom. Przeniósł się na leśne rubieże, do odległych zapomnianych przez świat lasów. Czasy te jednak pamiętał jak przez mgłę, chwilowe urywki samotnego życia. Kiedy to jako trzy latek błąkał się samotnie po lasach przez kilka dni i nocy. Instynkt przetrwania jaki posiadał i strach pozwoliły mu wówczas przeżyć. Wygłodzony i przemarznięty poznał wówczas swą nową jak mniemał rodzinę. Wiedziony zapachem pieczonego na palenisku mięsiwa trafił do rozbitego obozu najemników. Gdzie przyłapany na kradzieży trafił przed oblicze bezwzględnego i surowego przywódcy...
Po chwili wynurzył się by zaczerpnąć świeżego powietrza, a po ciele najeżonym niezliczoną ilością blizn spływały wodne strumyczki które znajdując swe koryta wpadały znowu do bezkresnego źródła. Shiro przejechał palcem prawej dłoni po kilku większych uśmiechając się do światła księżyca.
- Pomimo tego wszystkiego rad jednak jestem iż mnie przygarnęli.  
Burknął pod nosem wychodząc z wody i ubierając ponownie kimono. Po czym przywdziewając cały strój zgasił palenisko i zniknął w odmętach lasu. W kolejnej samotniej wędrówce.

(Ogólnie mogę rozpisać ale jak to wystarczy do zaakceptowania kp to nie będę na siłę nikogo zmuszał do czytania ów wypocin.)
 

Multikonta Brak

Profesja - to grupa, do której ma zostać przydzielona Twoja postać.
Status - to inaczej ranga.
Popraw.