Samuraje

SAMURAJE
Pierwsi samurajowie pojawili się w okresie umocnienia się porządku feudalnego w Japonii, a szczyt ich działalności przypadł na wiek XV, gdy archipelag podzielony był na 260 małych, rywalizujących ze sobą prowincji. Wojownicy zasiadali z Panami feudalnymi, mieszkali w zamkach i mieli dostęp do kuźni, gdzie wykonywano broń, oraz do pastwisk i magazynów, w których zaopatrywali się w żywność, odzież i uzbrojenie. W wieku XVIII byli tak liczni, że zaczęli sprawować funkcje urzędników państwowych, a pod koniec XIX wieku zostali wcieleni do armii.

SIEDZIBA
Samuraje nie posiadają konkretnego miejsca zwanego siedzibą. Są samotnikami, podróżnikami czy też wojownikami, biorącymi udział w wojnach po stronie swojego władcy.

TRENING
Od 3 do 7 lat - Chłopcy uczą się czytać i pisać, poznają samurajskie ideały (posłuszeństwo i lojalność wobec pana oraz brak lęku przed śmiercią) a także zadają pierwsze ciosy drewnianą bronią.
Od 8 do 11 lat - Uczą się jazdy konnej oraz posługiwania łukiem i strzałą (jeszcze pieszo). Rozpoczynają szkolenie z bokkenem, a pod koniec tego etapu - już z mamorigatana, lekkim mieczem metalowym.
Od 12 lat - Podczas bitew ochraniają tyły lub wykonują karę śmierci na jeńcach i zbrodniarzach. Uczą się posługiwać yumi podczas jazdy konnej oraz walczyć kataną.
Samuraj kształcony był nie tylko w posługiwaniu się mieczem, ale także łukiem (kyūjutsu), jak również innymi rodzajami broni, jak np.: włócznia zwana yari, broń drzewcowa o nazwie naginata, czy wachlarz bojowy tessen.
Trening umysłu: Wszyscy samurajowie potrafili czytać i pisać. Uczyli się tego od matek, które poza tym udzielały dziewczynkom lekcji rachunków, bo to kobiety nadzorowały domowe wydatki. Dzieci wykonywały sekwencje ćwiczeń (kata) i pogrążone w medytacji osiągały panowanie nad ciałem. Z kata wywodzi się dżudo i karate.

UBIÓR
Strój samuraja składał się m.in. ze spodni hakama, kamizelki kamishimo, na których widniał kamon (herb klanu/rodziny) i innych dodatków.

Samurajska zbroja była lekka i wytrzymała. Nazywana Ō-yoroi, składała się z wielu segmentów, głównie metalowych, które pokrywano skórą i lakierowano, po czym łączono za pomocą grubych pasków z jedwabiu i skóry. Paski te - jaskrawo kolorowane - stanowiły element dekoracyjny zbroi. Twarz wojownika chroniła maska (hoate) oraz hełm (kabuto). Na plecach nosili bambusowy łuk długości dwóch metrów. Strzały były drewniane, zaostrzone na końcu.

BROŃ
Symbolem samurajów były dwa miecze: katana i wakizashi, które stanowiły komplet zwany daishō. Ich noszenie było prawem i obowiązkiem japońskich wojowników. Daishō stanowią duszę samuraja, przez co byli oni silnie związani ze swoimi mieczami i otaczali je głęboką czcią.
Lista broni jakimi najczęściej posługiwali się samurajowie:

• Katana
  
• Wakizashi
  
• Łuk (yumi) i strzały
  
• Włócznia (yari)
  
• Broń drzewcowa (naginata)
  
• Wachlarz bojowy (tessen)

ZASADY
Główną zasadą była wierność swemu panu i bezwzględne podporządkowanie się. W walce samuraj nie mógł odczuwać lęku przed śmiercią (podobnie jak podczas popełniania seppuku), nie mógł kapitulować w walce, byłoby to bowiem rozwiązanie niehonorowe.
Podstawowe prawa zawarte były w kanonie bushidō, wykładającym podstawowe zasady drogi wojownika.
Bushidō

• Prawość i sprawiedliwość
  
• Odwaga i wytrwałość
  
• Dobroć i współczucie
  
• Uprzejmość
  
• Prawda i prawdomówność
  
• Samokontrola i samodoskonalenie
  
• Wierność
  
• Honor
  
• Cześć dla przodków i tradycji
  
• Śmierć
  
• Pieniądze

_________________________
Źródło: Wikipedia - Samuraj, "Sekrety Nauki" nr 6(16) 2013.